به نام او....
مهمونی جمعه خیلی خوب بود. برای ناهار چیکن استراگانف درست کردم با آش ترخینه. یه نون های کوچولو هم خریده بودم که روش یه لایه ی نازک پنیر داشت. دور ظرف چیکن استراگانف هم جعفری خورد شده ریختم که خیلی عالی شد. غذاها خیلی خوشمزه بودن (البته به گفته ی دیگران) ولی وقت نشد عکس بگیرم. بعد از ناهار هم نشستیم دور هم یه دور سوره ی انعام رو خوندیم. خیلی چسبید. می خوام شروع کنم بیشتر قرآن بخونم چون حس میکنم رو خوانی قرآنم خیلی ضعیفه....
صبح جمعه که داشتم آماده میشدم برای اومدن دوستام همسری هم داشت حاضر میشد بره بیرون ( مهمونی زنونه بود) دید که من دارم چشمم رو آرایش میکنم یهو گفت چرا برای من این کارا رو نمیکنی؟ خلاصه خیلی شاکی شد و یه کم غر غر کرد. منم دیگه خیلی جوابش رو ندادم. ولی شب که میخواست برگرده خونه آرایش کردم و خوشگل کردم. سعی کردم که خیلی هم مهربون باشم وقتی اومد خیلی ذوق کرده بود بنده خدا!!! امروز صبح هم که بیدار شدم بازم یه کم چشمام رو سیاه کردم و رژگونه زدم. خیلی خوشش اومده بود. ظهر هم رفت یه جلسه و گفت ۶ برمیگرده. منم یه قیمه عالی پختم و هرچی منتظر بودم نیومد. زنگ و اس ام اس هم جواب نمیداد. منم خیلی گشنه بودم و غذام رو خوردم و سعی کردم وقی زنگ زد خونسرد باشم. وقتی زنگ زد هم خیلیییی مهربون بودم و اونم خیلی ذوق کرد ولی بهش گفتم که فقط یه اس ام اس کوتاه میتونسته بزنه و قبول کرد که اشتباه از اون بوده. وقتی م اومد خونه کلی مهربون بودم و غذاش رو دادم بهش. وایییییییی بنده خدا میگفت انگار وارد بهشت شدم. کلی هم محبت و بوس و بغل.....دیدم من چقدر ساده میتونم خوشحالش کنم و مشکلی پیش نیاد تو زندگیمون. تصمیم گرفتم دیگه خیلی شادتر باشم و سعی کنم به همسری بیشتر محبت کنم چون اینجوری هر چی که من میگم نه نمیاره و همش چشم میگه بنده خدا.
گلهای نرگسم دراومده. سنبل هم داره درمیاد. امروز هم سبزه عید عدس شستم و گذاشتم در بیاد. حالا تو پست بعدی عکسای نرگس و سنبلم رو میذارم.
خدایا خدایا چه نگون‌بخت است آن٬ که همه نیکی را از کسی «جز» تو طلب می‌کند. و چه ناچیز است آن همه که خواستم و دادی٬ پیش آن همه که نخواستم و حتی ندانستم که باید بخواهم و دادی. مهربانی تو از غفلت من٬ چه بی‌انتهاتر است... شُکر...